“Ez
naiz ni” irakurri berri dut, oparitu ere bai.
Gustatu zait; istorioak
sinesgarriak dira, batzuk oso hurbilekoak.
Karmeleri irakurri diot
emakume galduen inguruko istorioak direla,
nik galduak baino bizirauteko borrokan sentitu ditut, isiltasunean,
barrura begira, barne muinetara begira.
Gainera, laburmetraiak egiteko
modukoak iruditu zaizkit batzuk.
Arantzaren bat ere aipatzearren, ipuin
batzuk bukaera azkarregia dutela irudi zait; bukaerako sentimenduen
inguruan pittin bat gehiago gustura irakurriko nuen.
Youtuben, Karmele Jaio liburuaren aurkezpena egiten (3 minutu).
Aukeran, nahiago ez 